Wręczyli tytuł „Zasłużony dla Miasta Łowicza"

​W czasie XXVII Sesji Rady Miejskiej, która odbyła się, 24 września 2020 r w sali kinowej Łowickiego Ośrodka Kultury, wręczony został, pierwszy raz w historii, tytuł „Zasłużony dla Miasta Łowicza". Wyróżnieniem tym, za działalność kulturalną i artystyczną został pośmiertnie uhonorowany śp. Wincenty Kaźmierczak. Statuetkę oraz akt nadania tytułu odebrała rodzina.​

Tytuł „Zasłużony dla Miasta Łowicza" ustanowiony został, aby w sposób szczególny, honorować obywateli polskich i cudzoziemców, którzy swoim życiem przyczynili się do rozwoju miasta, przysporzyli mu dobrego imienia i chwały oraz przysłużyli się mieszkańcom Łowicza.

Przyznawany jest w kategoriach: działalność gospodarcza, działalność społeczna i charytatywna, działalność kulturalna i artystyczna, działalność edukacyjna i naukowa oraz działalność sportową. Z Wnioskiem o nadanie tytułu mogą występować: organizacje pozarządowe, instytucje publiczne, związki i stowarzyszenia zawodowe, podmioty gospodarcze oraz co najmniej 50 pełnoletnich, mieszkańców miasta Łowicza. Osoba wyróżniona tytułem otrzymuje Statuetkę wraz z Aktem Nadania oraz legitymację.

Wniosek o nadanie tytułu „Zasłużony dla miasta Łowicza" dla śp. Wincentego Kazimierczaka złożyło Łowickie Towarzystwo Przyjaciół Nauk.

Wincenty Kaźmierczak urodził się w 1904 roku w Kiernozi. Był nauczycielem, instruktorem oświaty i podinspektorem szkolnym, bibliotekarzem, radnym Powiatowej Rady Narodowej, działaczem Związku Nauczycielstwa Polskiego i ruchu turystyczno-krajoznawczego, założycielem wielu towarzystw i zespołów regionalnych. Pochodził z rodziny rzemieślniczej. Po ukończeniu 4 klasy szkoły powszechnej rozpoczął praktykę u szewca. Po krótkim czasie postanowił jednak kontynuować naukę w Państwowej Preparandzie Nauczycielskiej w Skierniewicach, a później w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Łowiczu, które ukończył w 1927 r. W latach 1927 – 1929 odbył służbę wojskową w Szkole Oficerów Rezerwy oraz staż w 10 PP w Łowiczu. Pierwszą pracę podjął w listopadzie 1929 r. jako nauczyciel i kierownik Szkoły Powszechnej w Huminie. W latach 1931 – 1945 pracował w szkole w Goleńsku, gdzie mieszkał z rodziną do 1954 r.

W 1945 r. rozpoczął pracę jako podinspektor do Spraw Oświaty Dorosłych i Kultury w Inspektoracie Oświaty w Łowiczu. Praca i długoletnie zamieszkanie w Goleńsku ukształtowało Kaźmierczaka jako znawcę, odtwórcę i w pewnym zakresie jako teoretyka kultury regionu „Księżackiego". Tam przyswoił sobie gwarę i zwyczaje Księżaków, poznał ich mentalność oraz twórczość materialną. Źródłem wiedzy stało się niemal codzienne jego uczestnictwo w życiu wsi. Umiejętności organizacyjne zaowocowały w działalności pozaszkolnej w pracy z młodzieżą w Kole Związku Młodzieży Wiejskiej.

Goleńsko w latach 30. stało się przodującą wsią w powiecie pod względem aktywności społeczno–kulturalnej. Z inicjatywy Kaźmierczaka został zbudowany Dom ludowy w Goleńsku, na ścianie którego znajduje się tablica poświęcona jego współtwórcy. Kolejną formą aktywności społecznej Kaźmierczaka była praca w strukturach powiatowych ZNP. Został przewodniczącym Wydziału Pracy Społeczno–Oświatowej, pełnił też funkcję sekretarza w Łowickiej Księgarni Nauczycielskiej. Działalność związkową kontynuował w czasie okupacji, jako działacz TON. Prowadził tajne nauczanie w Goleńsku i był łącznikiem struktur TON w gminie Jeziorko.

Po wojnie (razem z S. Mrozem – prezesem ZNP) był inicjatorem budowy Domu Nauczyciela w Łowiczu oraz powołania Towarzystwa Przyjaciół Łowicza i Ziemi Łowickiej, którego został pierwszym prezesem. Często odwiedzał macierzystą szkołę, w której wygłaszał prelekcje na temat kultury Księżaków oraz wspominał lata tam spędzone. Był pierwszym po wojnie (16 grudnia 1953 r.) prezesem Zarządu Oddziału PTTK w Łowiczu. W latach 1959-1971 pełnił stanowisko kierownika Pedagogicznej Biblioteki Powiatowej.

Występował również w programach Polskiego Radia m.in. z okazji 800-lecia Łowicza w 1936 r. W latach okupacji niemieckiej brał udział w akcji tajnego nauczania. Rozgłos w skali krajowej i zagranicznej przyniósł Kaźmierczakowi Łowicki Zespół Pieśni i Tańca powstały w 1954 r. Do popularności zespołu przyczyniło się Polskie Radio Łódź, organizując przez szereg lat, w różnych miejscach Polski występy „Wesołego Autobusu". Kaźmierczak ubrany w łowicki strój był w nim kierowcą „konferansjerem". Występy otwierał słynnym powiedzeniem „Jak się mota kochane ludziska?". Z „Wesołym Autobusem" przejechał niemal całą Polskę. Wincenty Kaźmierczak zmarł 5 listopada 1978 r. Został pochowany na cmentarzu katedralnym w Łowiczu.

Za swoją działalność został odznaczony: Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Zasłużony Działacz Kultury, Złotą Odznaką Honorową ZNP, Odznaką Komitetu Radiofonii i Telewizji oraz wieloma innymi odznaczeniami resortowymi.

źródło: UM Łowicz